Tarihten bir yaprak, zaman ve seneler öyle geçiyor ki,

3 Aralık 2012 ve saat 13 de Belediye düğün salonunda yapılan anma gününe Yirmi altı senelik bir engelli biri olarak yakın dostum bastonumla birlikte İştirak ettim. Bugün ise 33 senelik engelli olarak Oradaki kader arkadaşlarımı görünce hem duygulandın ve hem de Onların becerilerini görünce gururlandım.’’HAYAT’TA NE OLDUM DEMEMELİ NE OLACAM DİYEREK’’Alla hımıza şükür etmeliyiz ve kadrimizi bilmeliyiz. Toplantıda bir sinema şeridi gibi etrafıma baktım ve  iki türlü engelliler gördüm. Ana doğma ve benim gibi sonradan olmalar. Hepsi engelli arada ne fark var, diyen Olabilir. Anadan doğmalar sağlam ve sıhhatli yaşamla dünyayı tadamamışlar ve birçok zevklerden tat alamamışlardır. Sonradan olanlar ise her iki dönemi idame ettirerek hayatlarına devam etmeye çalışmışlarsa da, gözlerimle gördüklerime inanamadım.

  Zira müzık eşliğinde folklor yapan genç kızlarımızın işitme engelli olduklarını sonradan Fark edince helal olsun diyerek gururlandım, Onların mutlu olması için neden senede bir gün çaba harcıyoruz diyerek kendi kendime kızdım. Toplumsal ilgi çekebilmek için böyle günleri beklememiz mi lazım?. Zengin fakirin derdinden fazla bir şey anlayamayacağı gibi, engellilerin derdinden de engelli olan anlar. Her iki dönemi yaşamış biri olarak biz engelliler çok duygusal ve hisli bir yaşam sürüyoruz. Dışlanmaktan, acınmaktan, yazıklar olsundan gibi sözlerden üzülüyoruz. Hayat bu bizim gibi engelli kişilerden, neler neler yetiştiğini toplansılayta gördünüz. Ben 51 yaşımda engelliler sınıfına katıldım, torun kızımdan bilgi sayar öğrendim ve gazete de köşe yazarlığı yapıyorum. Özütlü olarak otomobilimi kullanıyorum, Oğlumun iş yerinde çalışıyor ve işe yarıyorum. Arada sırada toplantıya iştirak etmekle gurur duydu

 Bütün engellilere moral veren ve engellilerin dert ortağı ve engeli babası, amcası ağabeysi teyzesi olan Sayın Valimize, kıymetli eşine. Belediye başkanımıza, vekilimize, daire müdürlerimize toplantıyı organize edenlere ENGELLİ KARDEŞLERİM adına sevgi, saygı ve peşin teşekkürlerimi bildirmeyi bir borç bilirim, Bu yazımı yazarken oradaki şahsi duygu ve hislerime engelli kardeşlerimde iştirak edeceklerdir.’’Bütün Mülkiye amirleri, müdürler ve başkanlar bizlere açık ÇEK verselerdi bu toplantılarda bulunmaları kadar bizleri sevindiremez ve mutlu edemez di kanaatindeyim’’Allah hepsinden ve iştirak edenlerden razı olsun, Bu bir engellinin samimi ve candan hiçbir menfaat düşüncesi olmadan içten gelen sevinç  DUYGULARIDIR.

Devamı yarın…