Yine ekrana aval aval baktığım bir gün. Çünkü hava aşırı güzel ve benim içimde kelebekler uçuyor. Okul çağlarımı şimdi daha iyi hatırlıyorum. Bahar mevsimlerinde okulda derse girmek zor gelirdi. Dışarıda olan herkesi kıskanırdım. Hiç işleri yok ve aylak aylak dolanıyorlar diye düşünürdüm.


Bu günlerde ise eve girmek için can atıyorum. Nedeni zaten belli, ah korona vah korona. Havalar ısınmaya başladı. Yeşillikler ve deniz göz kırpıyor lakin tehlike çanları hala çalmaya devam ediyor. Normalleşmeye başladık ama hop diye olacak iş değil öyle. Tedbiri elden bırakmamak lazım.


Bayramda evde kaldık.

Ertesi gün geçmiş bayramın mübarek olsunlar havalarda uçuştu. Şaka falan değil ciddi olarak bayramlaşmaya giden insanlar gördüm. Gördüğüm yetmedi ve vakaların arttığını da an be an izledim. Yeni virüscüklerimiz hayırlı olsun. 


Genç ve çocukların serbest izin günlerinde sokaklar ana-baba günü oldu. Özellikle Fidangör Caddesi aşırı kalabalıktı. Sevimsiz virüsler kimden kime bulaşsak diye tereddüt etmeden yayılmaya müsait ortamlarda horon teptiler. Sonuç: artan vakalar. 


Kendi canının kıymetini bilmeyen başkasının canının kıymetini zaten bilmez. Huzur içinde yaşayabilmek umudu varken neden kıymet bilemez durumdayız? Neden bu boş vermişlik? Neden bu vurdumduymazlık? Tüm dünya bu illetle savaşırken biz Türkler neden dikkate almıyoruz? Bize bir şey olmaz düşüncesi ile zaten dört bin küsur vatandaşımızı kaybettik. Az bir sayı mı? Ve bunu göremeyeceğin bir büyüklükteki virüs alıyor. Yazık. Çok yazık.


Gazeteler anket yapıyor. Ordu’da kurallara uyuluyor mu, ne dersiniz?

Hayır kardeşim uyulmuyor. Yirmi metre ilerideki çay ocağı utanmasa tavla oynatacak millete. Sokakta gezen insanların maskesi ağzını değil çenesini koruyor. Nerde tedbir? 


Öyle bir duruma geldik ki tozdan dumandan korunuyorduk ama şimdi virüs ile imanın kimde olduğu belli olmayan bir dönemden geçiyoruz. 1 Haziran itibariyle kreşler ve daha bir çok yer açılıyor. Özellikle kreşleri belirtmeliyim ki çalışan ebeveynler için kolaylık evet. Lakin ben 3 yaşındaki kızıma zorla maske takıyorum. Üç beş dakika sonra çıkarmak istiyor. Kreşlerde nasıl yapacaklar kara kara düşünüyorum. 


Velhasıl biz koca büyükler umursamazlık yapıyorken miniklerden ne bekleyebiliriz ki? Sonumuz hayırlı olsun inşallah.