Yukarıda bahsettiğim konuyu biraz açacak olursak, bazı kesimlerin ruhsuzca desteklediği başka takımdan bahsetmiyorum. Konu tamamen mantıksal değişim. Ordu ilinden dışarıya çıkmadan sezonu bitirecek olan Orduspor, kurduğu kadro ve verdiği şampiyonluk mesajları ile ligdeki takımların en büyük rakibi oldu. Kısacası ‘Onurlu mücadelesi ayakta alkışlanıyor’ mantığı, şehrin birçok kesiminin yıllardır yaptığı gibi ‘düşenin dostu olmaz’ mantığına tamamen dönmüş oldu. Özellikle kazanma hırsı, saygı seviyesini oldukça düşürüyor. Orduspor taraftarlarının artık bu başka Orduspor bilinci ile tribünlerde takımı desteklemesi lazım. O kabus gibi -ki çoğu genç oyuncularla mücadele edilen- küme düşülen sezonlar geride kaldı. Artık ne rakip takım ne de rakip taraftarlar ayakta kalma mücadelesini alkışlamayacak.
Hem Fatsa hem de Kumru’da gördük ki taraftarlar mental açıdan halen geçmişte kalmış. Bir tarafta daha önce Orduspor maçları için kilometrelerce yol yapıp bilet bulamayan, şimdi o takıma belki gülerek belki üzülerek kendi ilçe takımını destekleyen taraftarlar, diğer tarafta ise geri dönüş hayalleri kuran ve takımı terketmeyen Orduspor taraftarları. Ortak özne Orduspor taraftarları, ortak nokta kavga, arbede vs.. Haklı ya da haksızın tartışılamayacak kadar gereksiz olduğu tribün karmaşalarında sadece şuna ihtiyacımız var. Sükunet. Bir şehri birleştirecek kadar büyük bir armanın peşinden ayrılmayan Orduspor taraftarlarının bu sükuneti ne olursa olsun sağlayan taraf olması lazım.
Maça gelecek olursak ilk haftalar itibariyle deplasmanlarda net olarak zorlanan bir Orduspor izledik. Duruma, zemine ve en önemlisi lige göre her geçen maç daha iyiye giden Orduspor, Play-Off konusunda zorlanmayacağa benziyor.
