Annemle babam hacca yazılmıştı.

Okula yazılmak gibi oldu bu da.

Uzun zaman beklediler Hac için.

Dört yıl geçmişti ki babam rahmetli oldu.

Nüfustan düşünce kuradan düşürüldü ve anacım kaldı kuraya katılan.

Bekle bekle çıkmıyor Hac.

Baktım çok üzülüyor ben de çok iyi yaptığım bir şeyi yaptım ve galeyana getirdim, kimi?

Annemi :)

"Anne kalk kız umreye gidek!"

Aynen böyle dedim çünkü aile içinde iflah olmaz bir Adanalıyım.

Annem gur gur gur Umre hazırlıklarına girişti.

Beraber gidip kelebekler gibi tavaf yapıcaz ama bir sorunla karşılaştık:

40 yaş altı kadınlar için mahrem gerekiyor.

Abim yok,babam yok,kocam da yok

Ben kaldım annem gitti.

Sonra annem gittiğinde farketmiş ki orda bir arkadaş,bir tanıdık olması çok önemli.

Kafaya takmış beni de götürecek yanında.

2014 yılı bir gün komşuyla konuşuyorlar:

+Seneye kurasız sıra bana geliyor.Hasret'i de götürücem yanımda babasının yerine Hac yapsın.

-Olmaz ki öyle vekil hac yapabilmesi için önce kendisinin yerine hac yapmış olması lazım.

+Ama Hasrete hac farz değil ki. Fakir O.

-Kendi yerine hacca gitmezse olmaaazz...

+Yav farz değil Ona fakir o fakir. 300 lira maaşı var,Hac düşmez Ona...

Ben öbür odada gülme krizlerine giriyorum ve bir şekilde önümüzdeki sene hacca gideceğime inanıyorum.

Her yıl arefe günü hacılar arafatta vakfedeyken ben de Adana’dan dualara katılır sanki ordaymışçasına araya kaynatırdım dualarımı.

Ve geneli de kabul olmuştur o duaların.

Bir aralık şunu dediğimi hatırlıyorum:

"Allah’ım senin her  şeye gücün yeter, nasıl olursa olsun seneye ben de Arafatta olayım."

Allah da demiş ki:

"Tamam."

((Bu dua benim hayatımın dönüm noktalarından biridir.

Sonradan dönüp baktığımda

Sözün, duanın gücünü ve önemini ve kalbimizden yayılan enerjinin ,ağzımızdan çıkan sözlerin hayatımızı nasıl şekillendirdiğini bizzat yaşayarak öğrendiğim bir olay.))

2014ün sonu 2015in başı okulda büyük bir savaş vermişim yenilmişim okul bitmiş ve ben tam anlamıyla bir yaralı bir gaziyim.

Annem de mezuniyet hediyesi beni umreye göndermek istiyor.

"Hasretcim umreye gitmek ister misin?"

"Ay anne bayılırım."

(İnşallah ne kadar zengin olduğumuzu fark etmiş sinizdir )

Hemen telefona sarılıp halamı arıyorum:

"Hala kalk kız umreye gidiyok!"

Halam sevinçten ağlıyor ve

Umreye gidiyor ve ben yine gidemiyorum.

Çimki mahremim yok

Devamı gelecek...

Hatice Hasret Atuk