GİRİŞ
Bilgi çağının gereği olarak yaşanan dijital devrimle bireyler ve ülkeler olarak zaruri bir yapı içerisinde dijitalleşmenin muhatabı olmuş bulunmaktayız. İster istemez hayatımıza giren bu ileri teknolojiyle, var olan düzenin de gün geçtikçe dijital dönüşümüne seyirci olmaktayız. Ekonomi, eğitim, tıp, sanat, mimari gibi birçok alanda dijitalleşmenin neticelerine daha erken maruz kalmış olsak da gün geçtikçe diğer alanlarda yaşanan bu dönüşümün gereği olarak hukuk alanında da dijital dünyanın kendini gösterdiği ve gerek hukuk literatürü gerekse hukuki düzenlemeler yönünden dijital devrimin bir parçası haline gelindiği, ilerleyen süreçte de bundan kaçınılamayacağı açık hale gelmiştir. Bu kapsamda yargılamanın temel unsuru, deliller yönünden de dijitalleşme söz konusu hale gelmiştir. Önce bilgisayar ardından bilgisayar düzeneğine sahip akıllı telefonların kullanımındaki ciddi artış ve hayatlarımızın bu küçük aletlere sığdırıldığı dönüşümde, “Kâğıt delil”[1] yerini elektronik delillere bırakarak hukukta da dijitalleşme anlamında ciddi bir dönüşüme ihtiyaç duyulmuştur. İşbu çalışmada Dijital devrim etkisinde ortaya çıkan elektronik delillerin Türk Hukukundaki mevcut mevzuat yönünden incelenecek, bu mevzuda karşılaşılan sorunlar ele alınarak yapılan analiz neticesinde öneriler sunulacaktır.
[1] Adli Bilişim, Elektronik Deliller ve Bilgisayarlarda Arama ve El Koyma Tedbirinin Hukuki Rejimi (CMK M. 134), Dergi Park, Özen, Muharrem; Özocak, Gürkan, sf 74
