Amerikan dış siyasetini, Amerikan siyasileri belirlemez. Siyasiler ile sonuç almaya çalışanlar, boşuna uğraşıyor. Amerikan dış politikasını, Dolar Egemenleri belirler.
Amerikan Dış siyasetinde, önemli konularda, Amerikan halkını ikna etmek gerekiyor. Dolar egemenleri halkı ikna etmekte zorlanmazlar. Medya ellerindedir. Kendi çıkarlarını, ABD halkının çıkarı gibi göstermeyi beceriyorlar. Gerekirse, radikal tedbirler de alınabiliyorlar.
İkinci derecede konularda ise, halkın ikna edilmesine gerek yoktur. Klasik, ABD uluslararası siyaseti doktrinler ile belirlenmiştir ve değişmez. Wilson doktrini, Monroe doktrini gibi. Tayin edici faktör ise Dolar Egemenlerinin çıkarıdır.
1972 yılından beri, Dolar kağıt paradır. Kağıt paranın uluslararası geçerli rezerv para olarak kabul edilmesi yolunda, dolar bankerleri uluslararası politika uygulatır. Karşı çıkan ülke, Amerikan Devletini karşısında bulur. Müttefik olmasının önemi yoktur.
ABD, uluslararası hiç bir sorunu çözmez. Aksine yeni sorunlar yaratır. Uluslararası sorun yaratmanın gerisinde doların rezerv olarak tutulması vardır. Sorun artınca, rezervler artar. Dolara yeni talep oluşur. Yeni talep, kağıt para doların, değer kazanmasını sağlıyor. Ayrıca, artan dolar rezervleri, bankerlerin kazandığı SENYORAJ hakkının artmasına olanaklı kılıyor.
Uluslararasında petrol dolar ile satılır. Dolar ile satılmasına ilişkin mecburiyet yaratan uluslararası bir karar yok. Ancak, dolar dışında başka para ile petrol satanları, ABD, farklı nedenler ileri sürerek cezalandırıyor.
Dolar egemenleri, silah şirketlerinin de sahibidirler. Demiri altından daha pahalı satan silah sanayi, büyük rant kazandırıyor. ABD, bu ranta ortak istemez. Silah sanayinde atılım yapan ülkeler, ABD yi karşısında bulur.
Dolar bankerleri, böl ve yönet siyaseti uyguluyor. Dünya Bankası, IMF ve Dolar yoluyla egemenlik sürmek için, ülkelerin, küçük devletlere bölünmesi gerekiyor. Dünyanın neresinde, bölücü bir faaliyet var ise destekleniyor. Muhatabın, müttefik olması sonucu değiştirmiyor.
ABD demokratik sistemin savunucusu gibi görünür. Ancak, çıkarı gerektirdiği zaman, en zalim diktatörler ile iş birliğine girmekten çekinmez.
Amerika, başka ülkelerdeki hainleri bulur ve onları kendine uşak yapar. Kendi ülkesindeki hainleri yakalar ve idam eder.
Amerika, uluslararası politikaya meşruiyet kazandırmak için, tek başına hareket etmez. Başka ülkeler ile koalisyon kuruyor. En çok Natoyu kullanıyor.
Ekonomik kaynakların yarattığı artı değeri kullanmaya Dolar egemenleri izin vermez. Tehdit unsuru yaratır. Korkutur. Rakip yaratabiliyorsa savaştırır. Savaştırdığı zaman, bir tarafın kazanmasına izin vermez. Silah satar, kaynakları ellerinden alır.
ABD, ekonomik konularda rekabet gücü kazanan ülkeyi, kendi tarafına çeker. Bunun için SDR diye tanımlanan İMF parası kullanılıyor. SDR (special driving right) para sepetidir. Bu sepete giren paralar, uluslararası geçerli para sayılıyor. 1972 yılında Fransanın itirazını nötralize etmek üzere, yaratıldı. Fransız Frangı sepete dahil edildi. 2002 yılında Euro ve 2016 yılında Çin parası Renminbi sepete dahil edildi. SDR ler, rezerv olarak kullanılıyor. Devletler arasında geçerli para. Özel sektöre inmiyor. Ancak, ekonomileri atak yapan ülkeleri nötralize etmeye yarıyor.
Dolar egemenlerinin uluslararası siyasetinin nihai hedefinde Tek Devlet, Tek Millet, Tek Din, Tek Dil, Tek Para ve Tek Hükümet vardır. Bu amaca yönelik, uluslararası siyaset acımasızca uygulanıyor.
