Zaferi Milli Mahallesinde, yıllar önce yapılan eski , iki katlı, acı tatlı anılarla dolu hüzün verici evinin önüde yapılan cenaze törenindeydim bugün.
Bütün şehrin sevgisini kazanan merhametli, güler yüzlü ,iyilik meleği bir hekim olan Dr. Dikran beyi çocukluğumdan beri tanırım.Babamdan duyardım yaptığı hizmetleri, köy kasaba demeden atlarla yatan hastanın ayağına gittiğini, hatta çoğundan para almadığını…
1932 doğumlu , İstanbul Cerrahpaşa Tıp Fakültesini bitirmiş, dahiliye doktoru olarak doğup büyüdüğü Ordu ilinde hizmet vermeye başlamış Dikran Toraman.Eczacı olan ablası Ardem 1964 yılında Sırrı Paşa caddesinde İtimat eczanesini açmış iki kardeş beraber bu ana kadar orda beraber çalıştılar.
Babamla eczaneye ziyarete gitmiştik. Öyle dolu, öyle birikimli bir hekimdi ki, can kulağıyla dinlemiştim anlattıklarını.Çok etkilemişti beni hikayeleri…Eczanenin rafları, gürgen mobilyası demişti, antikaydı çoğu. Babası Mıgırdıç’ın kendi elleriyle yaptığından bahsetmişti.
Bu iki kardeş, yüzyıllardır beraber yaşadığımız gayri müslimlerin son kuşağıydı. Ve bugün kardeş Dikran aramızdan ayrıldı. Onca yıl yaşanan gerginliklere rağmen Ordu’yu terketmeyen kardeşler , Ordu’ya çok katkıda bulundular.. Bu iki değerli bilim insanından abla Ardem canını, sevdiğini , yoldaşını kaybetti. Konuşamıyordu cenazede, yüzünü kapatmış, “çok zor çok zor” diye fısıldıyordu kendi kendine.Sabır diliyorum.. Ordulular onu asla yalnız bırakmazlar ama onlar hep yanyana, elele , can canaydı abla kardeş..
Ruhun Şad Olsun Ordu’nun sevgili doktoru..
