ÖLDÜKTEN SONRA DEĞİL…
Tüm zorluklara rağmen tekerlekli sandalyesinde hayat mücadelesi veren, her zaman eşe dosta gülen suratıyla selam verip el sallayan, Ordu’nun ve Ordulunun simgesi olan YAŞAR bugün Öceli köyünde toprağa verildi. Allah’tan Rahmet, sevenlerine sabır diliyorum....
Son zamanlarda sevdiğim, saydığım , değerli verdiğim vefat eden dostlarım, akrabalarım, arkadaşlarım oldu ki, onları kaybettikten sonra kıymetini daha çok bilmenin, onların değerli olduğunu anlamanın ne kadar yanlış ve üzücü olduğunu farkettim bugün Yaşar’ın da ölümüyle.
Musalla taşında, “ Nasıl bilirdiniz? İyi insan mıydı..
” Allah Rahmet Eylesin.. “
Bu ana gelmeden arayıp sorarak, ziyaret ederek, sevgimizi göstererek , herkesin kıymetini bilmek gerekir.Zaten nezaket göstermek, saygı, sevgi, insan ilişkilerini iyi kullanmak görevimizdir.
1991’de kız kaçırma olayı ile Türkiye’de gündeme gelmişti YAŞAR.. Çoğu arkadaşlarımı bilirim yemek ısmarlar, çay ve kahve içmeye davet ederlerdi onu, yoldan gelip geçerken.. Çok da rahattı Yaşar, kendi de isterdi zaten.. kendisi gibi engelli iki kardeşi olduğunu biliyorum.. Ama YAŞAR kendini Ordu’ya kabul ettırmiş onlar gibi değildi. Onun gibi binlerce Yaşar var Ordu’da.. Daha çok sevelim, sayalım, sevgimizi gösterelim…
Ama Ölmeden önce Yaşar gibilere ve Herkese....
